دست آورد اولین سفر با دوچرخه

دوچرخه سواری از جهات مختلف بسیار شبیه زندگی است.

آن لحظه که قراره شروع کنی نمی دونی چی در انتظارته بین انجام دادن و ندادن رفتن و نرفتن می مونی و باید انتخاب کنی .عشق و علاقه تو این انتخاب تاثیر بیشتری از عقل و منطق داره.

وقتی که انتخاب کردی و تصمیم گرفتی، خودتی و پاهات، خودتی و دوچرخت .بارت رو باید خودت حمل کنی حتی وزن خودتم خودت باید بکشی، کس دیگه ای نیست حالا اینارو بست بده تو زندگی...

گاهی پشیمونی و خسته، گاهی شاد و سرمست از طبیعت و لذت های دنیا،

یه وقتی تو سر بالایی بهت بدجوری فشار میاد اما بعدش می افتی تو سرازیری کل خستگی سربالایی در میشه.

گاهی حتی تو سرازیری وقتی فکر می کنی همه چی خوبه و خوشحالی و راحت، یهو پنچر می کنی. تازه شانس بیاری از جاده منحرف نشی .یا تو سرازیری انقدر باد میاد که جلوی سرعت تو میگیره بعد که فکر میکنی میگی خوب شد که باد می اومد و یکم از سرعتم رو گرفت شاید اگه خیلی تند میرفتم اتفاق بدی می افتاد.

بعضی وقتها بعضی ها تو اوج نا امیدی کمکت میکنن مثل دادن آب ،میوه،دعوت به خونشون و گرفتن یه دوش آب گرم

گاهی هم تو اوج خوشی با دیدن بعضی صحنه ها و بعضی اتفاقا یا اذیت و آزار و نامردی اطرافیان حالت گرفته میشه.

گاهی بارون گاهی آفتاب گاهی باد گاهی بدون آب همه و همه میان و میرن و تو و کوله بارت و دوچرخت میمونید و راه...

راهی که باید رفت پس بهتره سخت نگرفت و این راه رو رفت

چه پرنده هایی که موقع خوردن خوراکی نزدیکت میشن چه سگی که دنبالت میکنه، همه جزء این زندگی و این دنیا هستن.

من تمام این اتفاقات رو یه زندگی کوتاه می دونم.زندگی کوتاهی که رو دوچرخه داشتم انگار خلاصه ای از زندگی بشر در این دنیا بود.

از تمام دوستانی که من رو برای انجام این سفر یاری کردند ممنونم.